پیله ور
محرم الحرام
ما بی غمان سر خوش پیمانۀ غمیمبر سر زنانِ ماتمِ ماه محرّمیمای دل بیا بیا به در جنَّتِ حسیندیوانه شو به یک نظر رحمت حسیناز کف منه پیاله که مستانگی خوش استدیوانه شو که عالم دیوانگی خوش استما سرخوشان ساقی و شیدای ساغریم دیوانۀ حسین و اباالفضل و اصغریمکی میشود به خانۀ مِی سر زنم شبیتا از لب پیالۀ می تر کنم لبیما تازه حرفی از رخ ماهش شنیده ایمیک گل ز باغ ناز نگاهش نچیده ایمتا زلف آن صنم شده صیّاد جان منبر آسمان رود ز دل من فغان منشب تا سحر ز دیدۀ ما خون روان بودمسجود جان ما بت ابرو کمان بودروزی ندیم ساقی و پیمانه بوده ایمتا بوده ایم ساکن میخانه بوده ایمما طفل ساغریم و پسر خوانده شرابباشد جزای طاعت مستان شراب نابما را کمند گیسوی عباس می کُشد چشم سیاه و ابروی عباس می کُشدما از ازل خراب اباالفضل بوده ایم مست شراب ناب اباالفضل بوده ایمحسین